- حارث مناه (رِ)
ابن کعب بن سعد بن زید مناه. یکی از بزرگان عرب جاهلی، آنگاه که قسمتی از قبایل بنی سعد بن زید مناه و بعضی از قبایل بنی عمرو بن تمیم در تیاس تلاقی کردند غیلان بن مالک بن عمرو بن تمیم پای حارث قطع کرد، و چون از وی دیت خواستند غیلان سوگند یاد کرد که دیت ندهد و گفت:
لا نعقل الرّجل ولاندیها
حتی تروا داهیهً تنسیها.
سپس جنگها برپا شد و غیلان را چنان مجروح کردند که گمان میرفت کشته شده است و وقتی در ماه محرم با ضبه از محلی میگذشت حارث او را گفت در این محل جوانی را بکشتم و این شمشیر او برگرفتم. ضبه شمشیر را بدید و بشناخت و گفت: ان الحدیث ذوشجون. و با همان شمشیر حارث را بکشت، مردم ضبه را ملامت کردند که در ماه حرام قتل کردی ؟ ضبه گفت: ’سبق السیف العذل ’ و این گفته در عرب مثل است. رجوع به عقدالفرید چ محمد سعید العریان ج 3 ص 22 و ج 6 ص 90 شود
لا نعقل الرّجل ولاندیها
حتی تروا داهیهً تنسیها.
سپس جنگها برپا شد و غیلان را چنان مجروح کردند که گمان میرفت کشته شده است و وقتی در ماه محرم با ضبه از محلی میگذشت حارث او را گفت در این محل جوانی را بکشتم و این شمشیر او برگرفتم. ضبه شمشیر را بدید و بشناخت و گفت: ان الحدیث ذوشجون. و با همان شمشیر حارث را بکشت، مردم ضبه را ملامت کردند که در ماه حرام قتل کردی ؟ ضبه گفت: ’سبق السیف العذل ’ و این گفته در عرب مثل است. رجوع به عقدالفرید چ محمد سعید العریان ج 3 ص 22 و ج 6 ص 90 شود